Jadą, jadą goście. Jak skrytykować… teściową?

– O, widzę, że robicie remont przed przyjazdem gości? Słusznie, trzeba zrobić dobre wrażenie.

– ?! Jakich gości? O czym ty mówisz?

– No, jak to? Przecież robicie wigilię.

– No, robimy, jak zwykle.

– Właśnie. Już do mnie dzwonił wujek Andrzej, żebym przekazała naszej teściowej, że przyjmuje wasze zaproszenie. Wiesz, ponieważ umarła jego żona, czyli ciocia Lusia, to przyjedzie do was, a nie będzie jeździł do dzieci, do Niemiec. Stracił animusz, biedaczek, ale to zrozumiałe. No, a ponieważ on będzie tutaj, to jego brat z żoną też przyjadą i wreszcie się spotkają na wigilii, bo tak to ciągle się mijają.

– Skąd to wiesz?

– Rozmawiałam z naszą teściową, nic ci nie mówiła?

– Nie… Nic…

– No, to jeszcze pewnie powie. Tylko jej nie mów, że wiesz to ode mnie.

– Ale ja nadal nie rozumiem. Owszem, robimy wigilię, jak co roku. Będziemy my, czyli cztery sztuki, wy, czyli też czworo i teściowie – w sumie równe 10 osób. Nic mi nie wiadomo, żebym robiła większą imprezę.

– No to już wiesz. Nawet się dziwiłam, że się tak chętnie zgodziliście, bo przecież wasz stół nie jest z gumy. Już teraz na styk się mieścimy.

– Ja nic o tym nie wiem! Zaraz, a kto zaprosił wujka Andrzeja?

– No, teściowa – w waszym imieniu.

– I nie sądzisz, że powinna to najpierw z nami ustalić?

– Co ja sądzę, to nieistotne. A co, powiesz jej to? Mogę być przy tym?

– Zaraz mnie szlag trafi! I co, jak ich teściowa „zapraszała”? Na samą wigilię?

– Nie, no na całe święta, przecież oni mieszkają 300 km stąd.

– I gdzie niby mają mieszkać?!

– A co, u was się nie zmieszczą?

– Pati, ty mnie nie denerwuj! Dobra, kończymy rozmowę, dzwonię do męża. Może niech on porozmawia z własną matką.

***

Napisało życie

To pierwszy tekst z tego cyklu. Ten dialog jest inspirowany życiem. U kogoś z nas naprawdę będzie tak wyglądać…

I co teraz mają zrobić gospodarze? Zapowiedziało się kilka dodatkowych osób, w starszym wieku, ale zaproszonych nie przez gospodarzy, tylko przez teściową. I to na całe święta. A przede wszystkim bez rozmowy z gospodarzami. Jak się zachować w takiej sytuacji?

możliwości

Do wyboru są różne opcje. Można:

• niczym się nie przejmować,
• strzelić focha i odwołać organizację wigilii,
• zadzwonić do wujków i sprostować kwestię zaproszenia, mówiąc, że to pomyłka,
• wymóc na teściowej, żeby zrobiła powyższe,
• zrobić święta samodzielnie i nic nie mówić,
• zrobić święta samodzielnie i siać w trakcie uroczystości atmosferę męczeństwa,
• zrobić święta, angażując wszystkie osoby do współdziałania,
• znaleźć inne rozwiązania, które mi w tej chwili nie przychodzą do głowy.

Wybór należy do Ciebie 🙂

Podjęcie decyzji zależy oczywiście od tego, co jest dla Ciebie ważne, jakie wartości: rodzina, poświęcenie, tradycja, współczucie, współdziałanie, bunt, niezgoda na przymus itp. itd.

jedno co warto

Natomiast według mnie jedno, co w takiej sytuacji naprawdę warto zrobić (niezależnie od podjętej decyzji), to porozmawiać z teściową.

Forma może być na przykład taka:

– Teściowo, mamo, dowiedzieliśmy się, że zaprosiłaś wujka Andrzeja i jego brata z żoną do nas na wigilię.

– No tak, biedaczek po śmierci Lucynki jest taki samotny. Nie chce sam jeździć do Berlina, bo mówi, że wszytko mu ją przypomina. To zrozumiałe. No i jego brat z żoną też chcą się w takim razie z nim zobaczyć. Prawda, jak w gruncie rzeczy wszystko się dobrze złożyło?

– No tak, ale nie sądzisz, że najpierw powinnaś z nami o tym porozmawiać?

– No, tak wyszło w trakcie rozmowy, przecież nie będę się rozłączać i mówić, że muszę was spytać o zdanie.

– Ok, ale nawet potem nam nie powiedziałaś. Dowiedzieliśmy się od Pati. Gdyby nie ona, to by nas zaskoczyli w Wigilię?

– Nie, no przecież bym wam powiedziała. Ale zaraz, o co chodzi? Nie macie chyba nic przeciwko temu, żeby przyjechali.

– Mamo, to są dodatkowe trzy osoby! Gdzie mamy je pomieścić? I to na całe święta? Gdzie będą spali?

– Oj, jakoś się wszyscy zmieszczą…

– Ale gdzie? Jeszcze o tym porozmawiamy. Muszę ci teraz powiedzieć coś ważnego. Chodzi o to, że zaprosiłaś do nas gości bez naszej wiedzy, za naszymi plecami i w dodatku nic nam o tym nie powiedziałaś. Przyznaję, że o mało nas szlag nie trafił! Poczuliśmy się całkowicie zignorowani! W dodatku wygląda na to, że mamy zostać sami z przygotowaniami. Chcę, żebyś wiedziała, że nie zgadzamy się na takie ustalanie spotkań rodzinnych w przyszłości. Chcemy w takich sytuacjach też mieć wpływ na decyzję.

– Ale przecież i tak było wiadomo, że się zgodzicie.

– No, właśnie chodzi o to, żebyśmy mieli szansę się na to zgodzić.

– A co to za różnica?

– Mamo, dla nas ogromna. Bardzo proszę, byś więcej nie robiła nam takich niespodzianek. Teraz oczekujemy także pomocy w organizacji. Liczymy na to, że w przygotowania włączy się cała rodzina.

– Jak tam sobie chcecie.

***

Wiedza w pigułce

To tylko przykład ku inspiracji. Ale skoro już o tym mowa, przećwiczmy sobie Asertywne Wyrażanie Krytyki. Oryginalnie schemat takiego wyrażania krytyki jest następujący:

F – fakty, U – ustosunkowanie się, O – oczekiwania

Ja nieco zmieniłam nazwy, na bardziej czytelne wg mnie:

• F – fakty,
• U – uczucia,
• U – umowa,

czyli FUU.

I tak w powyższym dialogu:

Fakty: Chodzi o to, że zaprosiłaś do nas gości bez naszej wiedzy, za naszymi plecami i w dodatku nic nam o tym nie powiedziałaś.

Uczucia: Przyznaję, że o mało nas szlag nie trafił! Poczuliśmy się całkowicie zignorowani!

Umowa: Chcę, żebyś wiedziała, że nie zgadzamy się na takie ustalanie spotkań rodzinnych w przyszłości. Chcemy w takich sytuacjach też mieć wpływ na decyzję. (…) Bardzo proszę, byś więcej nie robiła nam takich niespodzianek. Teraz oczekujemy także pomocy w organizacji. Liczymy na to, że w przygotowania włączy się cała rodzina.

Koniec filozofii

Zalety modelu:

1. Żeby to zrobić zgodnie z przepisem, trzeba ochłonąć. A zatem emocje nie mają na nas takiego wpływu jak wtedy, gdy usiłujemy coś wyjaśnić na gorąco i nie panujemy nad sobą.
2. Druga strona (rozmówca) nie jest przez nas atakowana.
3. Można go stosować zarówno w sytuacjach prywatnych, jak i służbowych, a także bez względu na wiek.

Wady:

1. Nie można w ten sposób zrobić karczemnej awantury (jeśli ktoś lubi).
2. Raczej się nie da się go zastosować od razu, trzeba się jednak przez chwilę uspokoić i ochłonąć, przemyśleć, co się chce powiedzieć.

To na razie tyle. Do tematów świąteczno-aserytwnych jeszcze wrócimy 🙂

PS. Po więcej tekstów o wykorzystaniu asertywności w kontekście świąt zajrzyj do wydarzenia „Święta z nutą asertywności w pytaniach i odpowiedziach.” Zajrzyj jutro, by przeczytać kolejny tekst. A jeśli Ci się podoba – podaj go dalej! I zapisz się do newslettera